درباره من
وجدان لقمه ی حلالی است که بر خوانِ هر نویسنده ای پیدا می شود، لیک این سفره ی دل که من اینجا گسترانیده ام، حلال و حرمت هر چه بر آن دست می یازید، بسته است به قدرت هضم معده تان!
خوش گوار شُربـــِ شعر است سرای من و خوش بزمِ نیوشیدن از هزار و یک شب، قصه ی ناگفته ی شهرزاد و شهزاده های ایران زمین!
این همه درک که نمی شود فراخ سینه ی برخی را از خواندنم و سنگ اتهام می شود به تردی خیال این روح!
این اندک که خوانده می شود از زبان نامتجانس من، و ترجمه می شود به هر زبان که گاه خار می شود در جان و دشنه فرو می رود در روان! ... مرا بس است که انگیزه ام قدرت پیدا کند تا نترسم از شکستن هر ناخن در خراش اندیشه های متجاوز!
آموخته ام که هر چه نوشته نمی شود را بنگارم و هر چه خوانده نمی شود بسـُـرایم.
به سرزمین سوزانِ حشایشِ تابو و سبز از شارشِ آفاق ناشناخته ،خوش آمدید.
حشایش: گیاهان خشک
شارش: حرکت پیوسته ی بارهای الکتریکی!
ادامه...
عشق پست مدرن!
چشمانت را ببند!
حالا تصور کن زنی تنها را
در انتهای منحنی های لیز
در سورئال ترین قاب اتاق/
لَخت می چرخد چشمانش/
گریبان وا می کاود انگشتانش
مردی خفته کنار ساحل را
که در تصویر نیست./
***
چشمانت را باز کن!
حالا به خواب برو!
در کج ترین نگاه پنجره
مرد راست قامتی، می خزد/
...
یک عشق پست مدرن!
.
.
.
بیدار شو!
بیدار شو!
کسی نفهمد
کدام مان
حافظه ی اتاق را به دار آویخت
تا پنجره
رفتن دیگری را به یاد نیاورد !
امیر معصومی / آمونیاک
1394.2.20
پدر
به نام پدر
مردی که دستان سبزش،سایه سار آرامش است.
صدای گام هایش ، نوید آسایش
.
.
.
امروز که خوان محبت ت ، مائده ی آسمانی است
و خنده ات ، برکت عمر
نگاهت را قاب خواهم گرفت که خانه ی امید من از خورشید
چشمانت ، روشن است.
وجودت بر من مبارک است
امیر معصومی / آمونیاک
1394.2.12
روز پدر
آتش بس
تیله های چشم تو
الماس است/نگاه غمگینت
قلب آینه را
خراش خواهد داد/
و
بغض جیوه ای ت
اگر بشکند!
قاتل آینه است/
و
آه سربی ات
مخرب ترین
سلاح گرم است/
.
.
.
آتش بس!
دلتنگیت ثانیه ای چند؟!
.
.
.
مبادله می کنیم کالا به کالا!
.
.
.
" آه " از تو
" دورت بگردم " ش با من ... !
امیر معصومی/ آمونیاک
هفت اردی بهشت نود و چهار