درباره من
وجدان لقمه ی حلالی است که بر خوانِ هر نویسنده ای پیدا می شود، لیک این سفره ی دل که من اینجا گسترانیده ام، حلال و حرمت هر چه بر آن دست می یازید، بسته است به قدرت هضم معده تان!
خوش گوار شُربـــِ شعر است سرای من و خوش بزمِ نیوشیدن از هزار و یک شب، قصه ی ناگفته ی شهرزاد و شهزاده های ایران زمین!
این همه درک که نمی شود فراخ سینه ی برخی را از خواندنم و سنگ اتهام می شود به تردی خیال این روح!
این اندک که خوانده می شود از زبان نامتجانس من، و ترجمه می شود به هر زبان که گاه خار می شود در جان و دشنه فرو می رود در روان! ... مرا بس است که انگیزه ام قدرت پیدا کند تا نترسم از شکستن هر ناخن در خراش اندیشه های متجاوز!
آموخته ام که هر چه نوشته نمی شود را بنگارم و هر چه خوانده نمی شود بسـُـرایم.
به سرزمین سوزانِ حشایشِ تابو و سبز از شارشِ آفاق ناشناخته ،خوش آمدید.
حشایش: گیاهان خشک
شارش: حرکت پیوسته ی بارهای الکتریکی!
ادامه...
آغوش سیا/سی
آغوش تو سیا/سی ترین حادثه ی زندگی من است!
سیا/ه ترین جمعه ی سیُ/ هفت سالگی ام؛
کشتار جمعی آرزوهایی که
پیش پای عشق تو
برزمین زدم..
امیر معصومی/ آمونیاک
اینستاگرام:
#amir_nh3
دلتنگی نام دیگر من!
دلتنگی نام دیگر من است
وقتی نیستی که صدایم کنی
و
پنجره شکل تازه ای از خفقان!
فرش ها میان خانه می لولند و
گلهای قالی
رنگ پریده اند!
و سکوت
ناقوس مرگ است
برای پیراهن خالی من
که باید از آتش فراق گذر کند!
اگر افروخت
که بعد از من
بیوه ی سر بلندی خواهی بود
به وفاداری این صندلی گهواره ای
که جز تو کسی بر زانوی من نخوابید
و اگر
فروزان نشد
گناه سر آستین ها خیس از اشکی است
که شرم های مردانه ی مرا
در دلش نهان کرد
تا کسی نفهمد
چطور هر شب
از تجاوز اتاق های خالیِ بی تو
خوابم نبرد
به روی خاطره ای!
به زیر نسیمی!
پایه لاله ای
از این شمعدانی های کریستال
که خرید عقد تو بود
به شرط آینه ی بخت من بودن!
.....
شاید ادامه داشت!
امیر معصومی/ آمونیاک
اینستاگرام :
#amir_nh3
عشاق قدیر!
از مبعث چشمان ت
تا غدیر خم/
هر آیه
که
بر مشعر دل
نازل شد/
از صفای چشمان تو بود؛
إکمال محبت
و
إتمام کرامت است
این مذهب عُشّاقِ قدیری
که تو داری.
***
واژه یاب:
مشعر:قربان گاه
قدیر： توانا
#امیر_معصومی
اینستاگرام :
#amir_nh3
کانال تلگرام:
@amirmasouminh3
