درباره من
وجدان لقمه ی حلالی است که بر خوانِ هر نویسنده ای پیدا می شود، لیک این سفره ی دل که من اینجا گسترانیده ام، حلال و حرمت هر چه بر آن دست می یازید، بسته است به قدرت هضم معده تان!
خوش گوار شُربـــِ شعر است سرای من و خوش بزمِ نیوشیدن از هزار و یک شب، قصه ی ناگفته ی شهرزاد و شهزاده های ایران زمین!
این همه درک که نمی شود فراخ سینه ی برخی را از خواندنم و سنگ اتهام می شود به تردی خیال این روح!
این اندک که خوانده می شود از زبان نامتجانس من، و ترجمه می شود به هر زبان که گاه خار می شود در جان و دشنه فرو می رود در روان! ... مرا بس است که انگیزه ام قدرت پیدا کند تا نترسم از شکستن هر ناخن در خراش اندیشه های متجاوز!
آموخته ام که هر چه نوشته نمی شود را بنگارم و هر چه خوانده نمی شود بسـُـرایم.
به سرزمین سوزانِ حشایشِ تابو و سبز از شارشِ آفاق ناشناخته ،خوش آمدید.
حشایش: گیاهان خشک
شارش: حرکت پیوسته ی بارهای الکتریکی!
ادامه...
رساله دلدادگی/ وقف آغوش
مرجع
دلدادگی؛
نه
سلام!
نه
علیک!
بی
مقدمه بفرمایید：
معشوقی
که آغوشش را وقف خدمات عام المنفعه نموده باشد، علی الخصوص در جامعه ی نسوان، حکمش
قصاص است یا سنگسار؟
***
فتوی：
بانوی
غیرتی!
بعد
سلامٌ علیک
آغوش
که بی مقدمه و مؤخره نمی شود، آن هم وقتی پای قربة الی الله در میان باشد! حکم هم
بستگی به حال آن بانویی دارد که بعد از کسب فیض از آغوش معشوق مذکور، به چه حال
خارج شود؟! اگر توانایی ایستادن به روی پای خویش را نداشت، که ضعیفه ی نحیفه،
زدن ندارد و اگر همچنان زیبا و رعنا و آتشین، از همان راه که آمده، برگشت؛ آن
آغوش وقف منافع عام شود، بهترتان است!
از
آنجا که قصاص – وقف آغوش تمام مردان عالم را وقف خودتان نمودن، در شأن شما نیست-
حکم به سنگسار عادلانه تر است؛ پس:
هر بار
که روح تان خبر دار و دلتان مکدر شد، سنگ عشق ش را محکمتر به سینه تان بزنید،
باشد که دلش بلرزد و به جمع بازوان مشتاق و منتظرتان، باز گردد.
آغوشش
پر خیر و برکت باد؛
امیر
معصومی / آمونیاک
کانال در تلگرام:
https://telegram.me/amirmasouminh3
