درباره من
وجدان لقمه ی حلالی است که بر خوانِ هر نویسنده ای پیدا می شود، لیک این سفره ی دل که من اینجا گسترانیده ام، حلال و حرمت هر چه بر آن دست می یازید، بسته است به قدرت هضم معده تان!
خوش گوار شُربـــِ شعر است سرای من و خوش بزمِ نیوشیدن از هزار و یک شب، قصه ی ناگفته ی شهرزاد و شهزاده های ایران زمین!
این همه درک که نمی شود فراخ سینه ی برخی را از خواندنم و سنگ اتهام می شود به تردی خیال این روح!
این اندک که خوانده می شود از زبان نامتجانس من، و ترجمه می شود به هر زبان که گاه خار می شود در جان و دشنه فرو می رود در روان! ... مرا بس است که انگیزه ام قدرت پیدا کند تا نترسم از شکستن هر ناخن در خراش اندیشه های متجاوز!
آموخته ام که هر چه نوشته نمی شود را بنگارم و هر چه خوانده نمی شود بسـُـرایم.
به سرزمین سوزانِ حشایشِ تابو و سبز از شارشِ آفاق ناشناخته ،خوش آمدید.
حشایش: گیاهان خشک
شارش: حرکت پیوسته ی بارهای الکتریکی!
ادامه...
می شود تو را ...
می شود تو را آویخت
مثل قامت زنی/ پشت انتظارِ پنجره؛
یا که نه!
کوبه ی چشمِ دلواپس تو را
بر جناق و سینه ی جاده زد؛
می شود از جنازه ات گذشت
مثل یک شهیده/روی مین عشق؛
یا زنی که در مزرعه
با مخدِّر بوسه ی کسی/ خودکشی کرده است؛
می شود تو را بُرید
مثل دست سارقی / به جیب معشوقِ دیگری!
یا که بست
چون دری به روی مجرمی
که بیوه گی/جرم اوست؛
می شود تو را دَرید
چون حیای دختری/در شب زفاف جبریَ ش؛
یا که دوخت
مثل وصله ی نچسب فاحشه
بر تن زنی که شغل او/ روسپی گری ست؛
می شود تو را زدن
مثل بوسه ای به گونه ات
یا که ضربه ای روی تخت؛
می شود تو را رها کنم
چون زنی در شب عروسیَ ش
یا که معشوقه ای میان یک خوشبختی محال؛
می شود تو را پرسه زد
برای گذر از زمان
یا تمام کردن یک رمان ؛
…
…
…
ثبت تو هر کجای زندگی ممکن است
تا که نقش تو در خیال خودت/ کنار من چگونه است؟
امیر معصومی/آمونیاک
اینستاگرام:
#amir_nh3
