" فنجان قهوه "

عمر زندگی کوتاهتر از قد توست؛ 
چرا که از ازل،
بلند قامت تر از جهانی که به تو ارزانی شده است، 
خلق شده ای. ورای مرزهای تعریف شده ی جهان مادی! 
تو بر جان و جهان خویش حاکمی؛
مگر اینکه بنشینی تا عمر،به بلندای تو برسد و بر بودنت چیره شود؛
آرزوهایت را چنان پست مدار که چون حسرت، آفت عمرت شوند، آنها را به قد و قامت خویش ببر که هر چه از حد تو بیرون زند، 
کلاهی است که برای سرت گشاد خواهد بود و دید امروز تو را خواهد گرفت.

***
پ ن : 
نزیسته ای زندگی را، 
فقط کمی چشیده ای تلخی اش را چون فنجانی قهوه که نمی پسندیش ! 
بی آنکه بدانی، با آنچه در فنجان می ماند، فال تو ، اقبال تو می شود!

امیر معصومی/آمونیاک

28.11.93