این همه شب به زلف خود ریخته ایی
فکر
صباحِ خنده ات کرده ای؟!
لب چو
گشایی به شکر خندِ جان
فوت
شود گزمه ی شب گردتان !
یا که
مرا خدمت روزانه ده
باغ
لبت هم بشوم پاسبان !
یا که
خدا را
شب و
روزت شود
هردو
یکی
سهم
خودم هم زمان !
93.08.23