لبت را ببند
بی هیچ حرفی که از واژه لبریز باشد!
چشمانت را نیز
بی هیچ نگاهی که از عشق جاری باشد!
و آغوشت را
بی هیچ آرامشی که مرا غرق کند!
مرا بس است
عشقت را از من بگیری تا بخوانم
سالهای غریب تنهاییت را
که در کنارم آرمیدی!
مرا بس است
نباشی، تا نگران نبودنم شوم....