عمر
زندگی کوتاهتر از قد توست؛ چرا که از ازل، بلند قامت تر از جهانی که به تو ارزانی
شده است، خلق شده ای. ورای مرزهای تعریف شده ی جهان مادی!
تو بر
جان و جهان خویش حاکمی؛مگر اینکه بنشینی تا عمر،به بلندای تو برسد و بر بودنت چیره
شود؛
آرزوهایت
را چنان پست مدار که چون حسرت، آفت عمرت شوند، آنها را به قد و قامت خویش ببر که
هر چه از حد تو بیرون زند، کلاهی است که برای سرت گشاد خواهد بود و دید امروز تو
را خواهد گرفت.