درباره من
وجدان لقمه ی حلالی است که بر خوانِ هر نویسنده ای پیدا می شود، لیک این سفره ی دل که من اینجا گسترانیده ام، حلال و حرمت هر چه بر آن دست می یازید، بسته است به قدرت هضم معده تان!
خوش گوار شُربـــِ شعر است سرای من و خوش بزمِ نیوشیدن از هزار و یک شب، قصه ی ناگفته ی شهرزاد و شهزاده های ایران زمین!
این همه درک که نمی شود فراخ سینه ی برخی را از خواندنم و سنگ اتهام می شود به تردی خیال این روح!
این اندک که خوانده می شود از زبان نامتجانس من، و ترجمه می شود به هر زبان که گاه خار می شود در جان و دشنه فرو می رود در روان! ... مرا بس است که انگیزه ام قدرت پیدا کند تا نترسم از شکستن هر ناخن در خراش اندیشه های متجاوز!
آموخته ام که هر چه نوشته نمی شود را بنگارم و هر چه خوانده نمی شود بسـُـرایم.
به سرزمین سوزانِ حشایشِ تابو و سبز از شارشِ آفاق ناشناخته ،خوش آمدید.
حشایش: گیاهان خشک
شارش: حرکت پیوسته ی بارهای الکتریکی!
ادامه...
"روز مبادا "
روزهایت
به خوشی می گذرد
کمی
در شب های تنهاییت
پرسه بزن
شاید غمی را دیدی
که
خاطرش عزیز است
شبیه
معشوقه ایی
برای روز مبادا !
بیست و سه دی ماه نود و سه
" آل "
از من به کجای خودت / می گریزی ؟!
شباهنگ
کدامین شب آویزِ در جنون خفته ای؟!
مرا از
کجایِ زهدان تاریخ / بیرون کشیدی
که
چنین از میان سینه ام / زاده شدی؟!
نسبی
بودنمان را سببی است
رازی
که از بند نافمان بریدند
و
" آل " جفتمان را برد ! *
جن
زدگانِ محرمیم
بی
شناسنامه
در
مسافرخانه ی
عشق !
* افسانه ای قدیمی که جفت نوزاد را دفن میکردند تا
جن ها را دور کنند.
نهم دی ماه نود و سه
" مادرانگی "
اندیشه بار دارد؛
حسرت می زاید؛بند نافِ افسوس می برد؛
پستان درد را می دوشد؛
پستانک دهان غم می گذارد؛
آرزوی ش را کروات می زند؛
دلش پسر می خواهد:
بغض هایش را سپر شود
شیشه ی دلش را نشکند
توپکِ اشک هایش را گُل کند
نانِ سفره ی دلش، بیات نشود
چای انتظارش سرد نشود
عصای پیری ش گم نشود
اجاق خانه اش کور نماند؛
.
.
.
امیدش را، پیراهن می پوشد
تا دامنش سبز شود
دخترانه با خنده هایش برقصد
مادرانه گیس لالایی ها را ببافد
عروسک هایش را بخواباند
.
.
.
این زن مادر نمی شود
مادرانگی می کند
برای تنهاییت؛
پدر نیستی
که بدانی
مادر شدن
سهل است
مادرانگی
سخت است؛
این زن مادر نمی شود
مادرانگی، پیرش می کند؛
هفتم دی ماه نود و سه
" بند از بند گسستن "
1
در نزد زن / فتانه باشاز عشق او/ رقاصه باش
2
کمر
بزن/ تاب بده
بالا
بکش/ نشان بده
3
آرام
بکوب / بر پاشنه
محکم
بکوب / بر شانه
4
بریان
شو/ ازغیرت
عریان
کن/ از حیرت
5
پا به
پا کن/ دست به سر
جان به
لب کن/ خون جگر
6
در چشم
خلق/ مجنون باش
در پیش
زن / مفتون باش
چهارم دی ماه نود و سه