دلتنگی نام دیگر من!

دلتنگی نام دیگر من است
وقتی نیستی که صدایم کنی
و
پنجره شکل تازه ای از خفقان!
فرش ها میان خانه می لولند و
گلهای قالی
رنگ پریده اند!
و سکوت
ناقوس مرگ است
برای پیراهن خالی من
که باید از آتش فراق گذر کند!
اگر افروخت
که بعد از من
بیوه ی سر بلندی خواهی بود
به وفاداری این صندلی گهواره ای
که جز تو کسی بر زانوی من نخوابید
و اگر
فروزان نشد
گناه سر آستین ها خیس از اشکی است
که شرم های مردانه ی مرا
در دلش نهان کرد
تا کسی نفهمد
چطور هر شب
از تجاوز اتاق های خالیِ بی تو
خوابم نبرد
به روی خاطره ای!
به زیر نسیمی!
پایه لاله ای
از این شمعدانی های کریستال
که خرید عقد تو بود
به شرط آینه ی بخت من بودن!
.....

شاید ادامه داشت!

امیر معصومی/ آمونیاک

اینستاگرام :
#amir_nh3