دژ / واره

خودم را می برم هواخوری

امادشت سینه ات یاغی گری میکند!مادیان هوس را تا بلندای سرخینه ی لبت می راند/پایم که به چشمه سار چشمانت میپیچدخیس هق هق عاشقانه ی نگاه شبگردم میشود.من تو را با تمام موصوف و صفت هاتا بلندای تمام مضاف و مضاف الیه هافرای هر نهاد و گزاره ایدور از قافیه،ردیف میخواهمدر خطوط مواج نفست!فارغ از دو دو تا چهار تای هر جاذبه و دافعه ی شرعی!من تو را به بی شرم ازحضور انکحت و متعتُ،خارج از زوجتُ میخواهم!من تو راتنهادور از خودت میخواهم!با من برهنه از هرحصریدر محشر جانت بخواب!

پ . ن : 

گاهی از دستِ دل به در شود این جنون ادواری! / این درد را درمان نباید / که / نشاید!